rondreis zuid-afrika

Vrijdag 2 januari
Op de planning staat: struisvogelrijden(!) en zwemmen in de oceaan. Arina en Arianne gaan al in de ochtend met de auto naar Elim in Bredasdorp. Elim is een verzorgingshuis voor verstandelijk gehandicapten. De meiden hadden voor hen geld opgehaald. Misschien komt hier nog een apart verhaal van!
De rest van de groep gaat op weg naar Oudtshoorn, naar de twee na grootste struisvogelboerderij van de wereld(:0) Eerst krijgen we een rondleiding door het museum en voelen we het verschil tussen echte ostrichleder en de neppe variant. (weer wat geleerd) Wij gaan met onze mannelijke gids Corrie mee. Op de kar achter een trekkertje tuffen we wat rond, krijgen we allerlei info te horen over de beesten en stappen we later uit bij de voederplek. Op een platte hand houden we brokken (degene die dat aandurven, want het vrouwtje grijpt vaak nog de hele hand), zodat ze het eraf kunnen pikken. Zelfs Janita durfde ze te voeren, met een grote lepel. Daarna kunnen we op de eieren gaan staan en testen of we geen 150 kilo wegen ;) Maar nu... nu gaan we eindelijk datgene doen waarvoor we hier naartoe zijn gekomen: racen op de rug van een struisvogel, de grootste aller vogels! Voor sommigen erg jammer dat hun gewicht wat teveel was om erop te mogen rijden. Dit heeft te maken met het soort botten van de struisvogels: deze zijn namelijk hol en wanneer ze breken, kunnen ze nauwelijks herstellen, is ons verteld. Maarten G bijt de spits af. Wat was dat lachen!
Van sommigen is de struis fluks rap, maar die van Willem was niet vooruit te branden: gas, gas! Hierna bekijken we nog een race tussen twee echte wedtrijdstruisvogels. (Wel alleen op de farm) toen was de planning om te gaan zwemmen, maar hier stak Debora met een geweldig idee een grote stok voor. We gaan, omdat we nu toch bezig zijn, op zoek naar nog meer avontuur! We gaan naar een wild life ranch. Een soort dierentuin, maar heel anders aangekleed. We krijgen een rondleiding met een gids. We zien hoe de krokkodillen gevoerd worden en we krijgen de mogelijkheid om met enkele wilde beesten op de foto te gaan. Dieke, Debora, Leendert, Maarten en Annette grijpen deze kans en gaan met de cheeta op de foto!! (Zoiets maak je in NL natuurlijk nooit mee) ook dit was weer een speciale ervaring. Toen eindelijk gingen we zwemmen. Daar aangekomen zien we weer iets prachtigs. Haaien? Ownee gelukkig: dolfijnen! Super om zoiets in het wild te zien. Snel het water in want de temperatuur is er wel naar! Morgen op naar het laatse deel van onze grote trek: Cape Town (Strand)

-------------------------------------------------------------------------

Vrijdag bezoek aan elim.

Terwijl onze medegroepsgenoten op struisvogels vertoeven vertrekken Arina en Arianne naar Elim. Het is drie en een half uur rijden vanaf de camping. Ach ja, ondertussen zijn we wel gewend om lange afstanden te rijden. Als we de snelweg verlaten komen we op de prairie terecht. Een weg dwars over de heuvels heen en verder geen auto te bekennen. We genieten wel van het uitzicht! Het is hier baie mooi. Dan komen we in het dorpje elim aan. We weten alleen niet waar we moeten zijn. We vragen het aan een oud mannetje. Vriendelijk wordt ons de weg uitgelegd. Na een paar hobbelwegen komen we bij elim house aan.

Bij binnenkomst worden we hartelijk begroet door een zuster. Zjj stelt voor om een rondleiding te geven. Hier hebben wij natuurlijk niets op tegen...
De zuster vertelt ons dat er meerdere gehandicapten op vakantie zijn. Ze laat ons de (kleine) ruimte zien waar de gehandicapten overdag verblijven. Hier proberen ze activiteiten aan te bieden. In de volgende ruimte liggen er een paar te slapen, althans dat is de bedoeling. Wanneer we binnenkomen en de zuster stelt hen aan ons voor beginnen ze te lachen. Arina pakt haar fototoestel en vraagt of ze een foto mag maken. Verschillende gaan gelijk netjes liggen en hebben er dikke schik in dat er twee van die blanke dames aan hun bed staan.
Ondertussen heeft de zuster assistentie van een bewoner gekregen. Deze vond het nogal leuk om op zitvlakken te slaan;)


Hij liep gezellig mee en genoot van de aandacht die hij kreeg. Even later kwam het 'hoofd' van het tehuis. Hij hoorde dat we er waren en heeft hard gereden om ons te zien. We zijn aangekomen bij de douche. Hier staat een aluminium tafel met daarover een soort zeil. Hier worden de bewoners opgelegd en zo gedoucht. Helaas kan het water niet weg via een afvoerbuis dus al het water druipt zo op de grond en groepsleider. Het hoofd geeft aan dat hij aan het klussen is en dat hij in de andere douche een gat gemaakt heeft in de tafel met daarin een afvoerbuis. Ook nemen we nog een kijkje op de andere zalen. Hier moeten ze het dak twee keer per jaar verven omdat het anders lekt. Een hele klus, bedden moeten verhuisd worden etc.
Dan gaan we naar buiten. Daar staan drie kassen vol met tomaten. Deze willen ze verkopen zodat ze meer zelfstandig kunnen worden. Ook willen ze buiten meer pad aanleggen, zodat de bewoners buiten kunnen rijden. Wat ze hier wel hebben en wij niet: ze hebben een sensomotorisch pad aangelegd. Allemaal hobbels, ribbels etc, zodat ze in de rolstoel verschillend ondergrond voelen. Daarna is het tijd voor het overhandigen van het cadeau. De wens van elim was een cd speler. Deze hebben we gekocht en hadden zelfs nog geld over. Van elim moesten we de mensen uit Nederland bedanken voor hun steun. Zoals ze dat hier zeggen: baie danke!
Het was echt de moeite waard om te kijken. Helaas kunnen we i.v.m de technische probleempjes geen foto's plaatsen op de site. Deze zullen later geplaatst worden.

namens mensen, bewoners van elim en wij: hartelijk dank voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben!!!